تناقضات متناثرة

لما تحاول إنك تتصرف فى اللى عندك ومش عارف هو جاى منين و تبقى قاعد بتحاول تشوف و تجرى وراك عشان تعرف فيك إيه و تكتشف إن مفيش أى حاجة لكل دا غير إنك قاعد فى مكان مالوش أى لازمة إنك تفضل قاعد فيه و تفضل قاعد متحمل كم الحاجات دى من الأشخاص دى. فكرة الهروب و إنك تسيب المكان من الحاجات اللى ما تقدرش تعملها عشان لسه خايف على زعلهم و ما تقدرش تعمل فى حد كدا عشان محدش يعمل فيك كدا لإنك مستحيل تقبل حد فيك يعمل كدا نهائى، وعمرك ما تقدر تضمن لنفسك إنك مش هاتعمل فى حد اللى هم عملوه فيك والدمار اللى تسببوا فيه ليك. للأسف مطالب افكر فى اللى حوليا و مطالب إنى اتحمل كل اللى جاى من عندهم وبيصب عندى وللأسف ما ينفعش اتبرأ منهم لأنهم مهما عملوا هم الأساس. يمكن محتاج اعرف افصل شوية نفسى عن كل القرف اللى جاى دا بس الحقيقة بتقول إنه لا يجوز اعمل فى حد اللى مفروض اعمله. لما كان ممكن هم يريحونا كلنا بس قرروا " يجوا على نفسهم علشان خاطرهم" و مش مدركين إنهم بيزيدوا من الطينة بلة و إن الوضع اصبح حرفياً مأساوى. جو الضحية و المستضعفين ما بقاش بيأكل عيش، بس الحقيقة إن فعلياً كل واحد فى المزرعة دى شايف