تناقضات متناثرة

شعور بالوحدة، شعور بالندم على كل حاجة بعملها وبحاول اعملها الفترة دى لأنى مبعملش حاجة وبتحرك فى مكانى، بتحرك وأنا واقف بدون أى حاجة فعلية، الناس بتتغير وبتتحول وبتتحسن والوحيد اللى قاعد مكانى بدون ما أتكلم ولا اتحرك ولا أهبب أى فى الحياة، بكون عن حياتى مسلسل كله سواد، مفيش أى نور ولا أى تفاصيل خالص، يمكن مفيش حاجة الواحد يقدر يتكلم عنها ولا يتعرف على ناس جديدة بيها، بتكسف اعرف ناس جديدة والموضوع بقى مؤلم، اعرف ناس جديدة وأقولهم إيه يعنى؟ بلا ولا شئ بمعنى الكلمة. حتى الناس اللى اعرفها، خسرت أغلبهم والباقى الحمد لله يعنى حدث ولا حرج، يمكن أنا غلط فى حاجات كثيرة، بس كونى بقيت شاكك فى القلة القليلة الباقية ونظرتى وتعاملى معهم حاجة بشعة والموضوع مبقاش صحى بالمرة، بقيت بمر بكل لحظة وسط الناس اللى اعرفها بشك فى كل حاجة بعملها وبشك فى كل تصرف بتصرفه، وفى الآخر بوصل للنقطة اللى بكون فيها أفضل لوحدى، بدون نزول من البيت ولا سؤال على الناس، بحاول ما اخليش حد يتعلق بوجودى ولا يكون معتمد على وجودى مهما حصل، يمكن بحاول لسه اساعد الناس ولو أن الموضوع مش فارق معايا فى حاجة، عادى يعنى زى ما كنت بذ